زندگی زیباست ، اما شهادت از آن زیبا تر است .سلامت تن زیباست ، اما پرنده ی عشق تن را قفسی می بیند که در باغ نهاده باشند و مگر نه آنکه گردن ها را باریک آفریده اند تا در مقتل کربلای عشق آسان تر بریده شود ؟و مگر نه آنکه از پسر آدم ،عهدی ازلی ستانده اند که حسین را از سر خویش بیشتر دوست داشته باشند و مگر نه آنکه خانه ی تن را ه فرسودگی می پیماید تا خانه ی روح آباد شود ؟و مگر این عاشق بی قرار را بر این سفینه ی سرگردان آسمانی که کره ی زمین باشد ، برای ماندن در اصطبل خواب وخور آفریده اند ؟و مگر از درون این خاک اگر نردبانی به آسمان نباشد ،جز کرم های فربه و تن پرور بر می آید ؟

پس اگر مقصد را نه این جا در زیر این سقف های دل تنگ و در پس این پنجره های کوچک به کوچه هایی بن بست باز می شود نمی توان جست ،بهتر آنکه پرنده روح  دل  را قفس نبندد.

پس اگر مقصود پرواز است ، قفس ویران بهتر .پرستویی که مقصد را در کوچ می بیند ، از ویرانی لانه اش نمی هراسد .

«گنجینه ی آسمانی »
« شهید سید مرتضی آوینی »

نوشته شده توسط : رهروان

نظرات دیگران [ نظر]